VI KALISKIE FORUM ORGANOWE

Jan Bokszczanin – organy

(ur. 1974, Astrachań, Rosja), W 2000 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Joachima Grubicha. W późniejszych latach był stypendystą doktoranckim w University of North Texas (USA), gdzie studiował pod kierunkiem prof. Jesse E. Eschbacha. W roku 2006 uzyskał stopień doktora sztuki. Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez profesorów: Guy Bovet (Szwajcaria), James David Christie (USA), Aleksander Fisejski (Rosja), Bernhard Hass (Niemcy), Zsigmont Szathmary (Węgry) oraz Harald Vogel (Niemcy). Koncertuje w kraju i za granicą (Białoruś, Dania, Finlandia, Litwa, Niemcy, Rosja oraz USA). Współpracuje z wieloma zespołami kameralnymi i orkiestrami, m.in. z Concerto Avenna, Camerata Vistula, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną Republiki Białoruskiej. Jan Bokszczanin nagrał piętnaście płyt CD z muzyką organową dla wytwórni: Acte Prealable, DUX, Hi-Fi i Muzyka - ARMS Records, Zakłady Płytowe, oraz Musica Sacra Editio, PMA Records. Jedna z nich otrzymała I nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów i Multimediów – Niepokalanów 2000, a cztery inne były nominowane do nagrody „Fryderyki”. Jan Bokszczanin jest autorem książki „Geneza i tradycje rosyjskiej muzyki organowej” (Warszawa 2001), a także redaktorem kilku dodatków nutowych zamieszczonych w periodyku „Liturgia Sacra”. Pod jego redakcją w wydawnictwie „Polihymnia” w Lublinie ukazały się cztery zeszyty z utworami Mariana Sawy (2007, 2008). W 2012 roku nakładem wydawnictwa POLIHYMNIA ukazała się monografia – Główne tendencje rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej. Jest prezesem Stowarzyszenia „ARS LIBERATA”. Wielu współczesnych kompozytorów pisało dla niego swoje utwory i aranżacje, m.in.: Marian Sawa, Adam Sławiński, Paweł Łukaszewski, Miłosz Bembinow, Dariusz Przybylski, Weronika Ratusińska, Krzysztof Herdzin, Ryszard Borowski. Marian Sawa dedykował mu osiem z jedenastu skomponowanych dla niego utworów. Jan Bokszczanin jest dyrektorem artystycznym Festiwali Muzyki Organowej i Kameralnej: Legionowskiego, Praskiego (katedra Warszawsko-Praska), Ursynowskiego oraz kilku innych cykli koncertowych. Jan Bokszczanin pełni funkcję adiunkta na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (filia Białystok).

Australian Chamber Choir

Działa od 2007 roku, wywodzi się z powstałego 25 lat temu chóru Ormond College z Melbourne. Funkcjonuje pod batutą swojego założyciela - Douglasa Lawrence’a i daje koncerty zarówno w Australii, jak i w całej Europie. Chór ten składa się z najlepszych śpiewaków chóru Ormond College, którzy w nim śpiewali w ciągu ostatnich 10 lat. W 2007 roku chór zaśpiewał łącznie 37 koncertów, w tym 20 podczas europejskiej trasy koncertowej. Podczas swego tournée koncertowego chór wystąpił także w Chinach, Japonii i Nowej Zelandii. Zespół w błyskawiczny sposób odniósł sukces na arenie międzynarodowej i zaistniał na światowej scenie, co w dużej mierze zawdzięcza Douglasowi Lawrence, który pracował jako dyrektor Chóru Ormond College, na Uniwersytecie w Melbourne. W 1984 roku, kiedy Lawrence założył chór Ormond College, był to jedyny chór uniwersytecki dający regularne, cotygodniowe występy. Ten chór prowadził warsztaty dla elitarnych chóralnych śpiewaków i utalentowanych młodych adeptów sztuki wokalnej. Dzięki temu udało się stworzyć bazę wyśmienitych chórzystów. Lawrence prowadził również warsztaty dla młodych dyrygentów i wschodzących kompozytorów australijskich, wielu z nich sprawdziło się w swojej pracy występując zarówno w Australii jak i Europie. Australijski Chór Kameralny ma w swoim składzie wielu elitarnych chórzystów wykształconych starannie pod okiem Lawrence’a. Dyrygent pozyskuje także utalentowanych artystów z całego świata. Ich niesamowite występy zarówno w Australii jak i Europie stały się rozpoznawalne w środowiskach artystycznych. Wizytówką zespołu  jest wysoki profesjonalizm i charyzma.

Douglas Lawrence (Australia) – dyrygent

Po ukończeniu studiów magisterskich na Uniwersytecie w Melbourne Douglas kontynuował naukę w wiedeńskiej Akademii Muzycznej. Studiował tam dwa lata w klasie koncertowej pod okiem Antoniego Heillera. W tym czasie rozpoczął karierę koncertową, głównie na terenie Europy Zachodniej. Jego pierwszy ważny koncert miał miejsce w 1972 roku na najstarszych na świecie organach w Sion Szwajcarii. Instrument ten został zbudowany około 1420 roku. Douglas koncertował tam przez sześć kolejnych edycji. Artysta występuje co roku na międzynarodowych scenach zdobywając entuzjastyczne pochwały krytyków. Dał on około 2000 koncertów jako organista, klawesynista i dyrygent. Jako organista i dyrygent dokonuje także wielu nagrań. Np. w 2001 roku wydał sześć płyt: „The Bamboo Organ of Manila”, dwie płyty nagrane w Scots’ Church, dwie płyty z zespołem The Choir of Ormond College I jedną płytę Choir of the Scots’ Church z organistą Robinem Batterhamem. W trakcie swojej kariery wirtuozowskiej Douglas Lawrence zagrał także swój pierwszy koncert na organach w Sydney Opera House i Melba Hall na Uniwersytecie w Melbourne, i dał pierwszy solowy recital na organach w Melbourne Concert Hall. W marcu 2000 r. w Kościele Scots w Melbourne nastąpiła inauguracja instrumentu zaprojektowanego przez Lawrenca a wykonana przez słynnego austriackiego budowniczego Riegera. Instrument ten, zaprojektowany przez Douglasa Lawrence, jest uważany przez wielu wybitnych organistów europejskich, amerykańskich i australijskich jako najlepszy na świecie. Obecnie Douglas Lawrence jest dyrektorem ds. Muzyki w Szkockim Kościele w Melbourne. Założył i kieruje Australijskim Zespołem Barokowym i Australijskim Chórem Kameralnym. Jest wykładowcą na Wydziale Muzyki na Uniwersytecie w Melbourne oraz w Katolickim Uniwersytecie. Przeprowadził on sesję wykładów na Wydziale Teologii. W 1992 roku został odznaczony Orderem Australii za zasługi dla muzyki. Douglas Lawrence występował jako solista dla australijskich rozgłośni i występował także jako solista z orkiestrą w telewizji i radio. Koncertuje także w duecie z klawesynistką Elizabeth Anderson. Douglas Lawrence jest zapraszany także jako juror – zasiada w jury na konkursach organowych oraz konkursach chóralnych. Bardzo wysoko ceniona jest jego opinia w dziedzinie projektowania instrumentów muzycznych do kościołów i sal koncertowych. Jako organista i dyrygent Douglas Lawrence ma za sobą ponad 70 prawykonań. Aktywność ta nie ustaje i z roku na rok można spodziewać się nowości i jedynych w swoim rodzaju premierowych koncertów.

Daniel Zaretsky (Rosja) – organy

Urodził się w 1964 roku w Leningradzie. Studiował naukę gry na organach i fortepianie w tamtejszym konserwatorium, które ukończył w 1989 roku. Jego profesorami podczas studiów w Leningradzie byli: E.Bazanov i N.Oksentjan. D. Zaretsky odbył także studia podyplomowe w Państwowym Konserwatorium w Kazaniu pod kierunkiem prof. R.Abdoullina. W latach 1991 do 1993 kontynuował studia w Sibelius Music Academy w Helsinkach (Finlandia) pod kierunkiem profesora Kari Jussila, które ukończył z wyróżnieniem. Swój kunszt wykonawczy doskonalił na licznych kursach mistrzowskich w Europie Zachodniej – Jego mistrzami byli: Guy Bovet, Marie-Claire Alain, Harald Vogel, Ludger Lohmann, Jean Guillou, David Sanger, Hans Fagius, Michael Radulescu, Daniel Roth, Peter Planyavsky. Początek kariery artystycznej D. Zaretsky’ego datuje się na 1988 rok – wystąpił wówczas we wszystkich znaczących miastach byłego ZSRR. Koncertował m.in. salach koncertowych filharmonii w Moskwie i Petersburgu oraz w Katedrze w Rydze. Od 1989 r. zaczął koncertować za granicą. Występował m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Holandii, Luksemburgu, Skandynawii, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, Czechach, Słowacji, Polsce, Izraelu, Stanach Zjednoczonych, Australii i Ameryce Południowej (Argentyna, Brazylia, Urugwaj). W 1990 roku był finalistą Międzynarodowego Konkursu Organowego w Ragusa we Włoszech. W 1991 roku otrzymał pierwszą nagrodę na Narodowym Konkursie Organowym w ZSRR oraz trzecią nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Organowym w Speyer w Niemczech. W 1993 roku był finalistą Międzynarodowego Konkursu Organowego w Lahti w Finlandii. Dokonał licznych nagrań radiowych i CD w Rosji, na Litwie, w Szwajcarii, Niemczech i Danii. Jest często zapraszany jako konsultant przy renowacji historycznych instrumentów oraz budowie nowych organów w salach koncertowych. Jest także zapraszany jako koncertujący organista oraz członek jury międzynarodowych konkursów organowych odbywających się w Rosji i poza jej granicami: w Polsce, Francji, Włoszech, Niemczech, Hiszpanii, Luksemburgu i Kanadzie. Obecnie jest organistą Filharmonii w Petersburgu (od 1997 r.). W latach 2002 do 2007 był profesorem nauki gry na organach w trzecim co do wielkości konserwatorium w Rosji - Konserwatorium w Niżnym Nowgorodzie. Od września 2006 r. jest profesorem organów Państwowego Uniwersytetu w Petersburgu, a od 2007 r. także Konserwatorium w Petersburgu. Od 2011 kieruje wydziałem organów i klawesynu tejże uczelni. W 2006 r. otrzymał z rąk prezydenta Władimira Putina tytuł „Zasłużonego Artysty Rosji”.

Michał Chorosiński – recytacje

Urodził się w Warszawie w 1975 roku. W 1999 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. L.Solskiego w Krakowie. W tym samym roku wystąpił w roli młodego Karola Wojtyły w filmie poświęconym Ojcu Świętemu p.t. „Psałterz Renesansowy”. W roku 2001 otrzymał nagrodę Grand Prix na II Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim „Verba Sacra” w Poznaniu. Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami m.in.: Jerzym Hoffmanem, Mikołajem Grabowskim, Pawłem Miśkiewiczem, Janem Szurmiejem. Był gościnnym aktorem Teatru Słowackiego, Teatru Ludowego, Teatru Stu w Krakowie. Związany był także z Teatrami w Jeleniej Górze i Kaliszu. Obecnie jest aktorem Teatru Polskiego i gościnnie występuje w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Brał udział w wielu filmach polskich – m.in. „Ogniem i mieczem”, „Stara baśń” oraz licznych serialach telewizyjnych, m.in. „Adam i Ewa”, „Pierwsza miłość”, „Klan”. Dużą popularność przyniosła mu rola Leszka Skalskiego w serialu „M jak miłość”.

Paweł Wróbel – organy

Ukończył Uniwersytet Muzyczny F. Chopina w Warszawie w klasie organów prof. Andrzeja Chorosińskiego, Hochschule für Musik w Stuttgarcie w klasie organów prof. Jona Laukvika oraz Universität für Musik w Grazu w klasie organów prof. Gunthera Rosta. W roku 2012 uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Otrzymał nagrody podczas międzynarodowych konkursów organowych w Poznaniu (2005), Gdańsku (2006), Zurychu (2011), Miami (2012). Stypendysta Keimyung Research Foundation Uniwersytetu w Seulu w 2007 roku. Brał udział w sesjach i kursach mistrzowskich z zakresu gry organowej, prowadzonych przez Ludgera Lohmanna, Bernharda Haasa, Gerharda Weinbergera, Wolfganga Zerera, Martina Sandera, Christopha Krummachera. Jest autorem transkrypcji utworów fortepianowych F. Liszta na organy: Sonaty h–moll (którą wykonał podczas swojego recitalu dyplomowego), Poematu symfonicznego „Hamlet”, Funérailles (utwór wydany w wydawnictwie Polihymnia, Lublin 2010), Valse Oubliée, a ponadto Fantazji c-moll KV 396 W. A. Mozarta oraz Święta wiosny I. Strawińskiego. Do osiągnięć artysty należy również zaliczyć prawykonanie podczas koncertu Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich, który odbył się w ramach festiwalu „Warszawska Jesień”(2008) czterech utworów na organy solo: Witraży Barbary Kaszuby, Trans.For.My Emptiness Klaudii Pasternak, Proxima Centauri Mateusza Ryczka, Odkształcenia Jacka Sotomskiego, które utrwalone zostały na płycie „live” z tegoż koncertu wydanej przez firmę fonograficzną Musicon. Paweł Wróbel posiada w swym repertuarze komplet dzieł organowych R. Schumanna, J. Brahmsa, C. Francka oraz wszystkie sonaty organowe A. G. Rittera. Od 2012 jest wykładowcą na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym w Kaliszu, Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.

Paweł Gusnar - saksofon

Grę na saksofonie studiował w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności doskonalił na wielu kursach mistrzowskich m.in. u Christiana Wirtha (Francja), Ed Bogaarda (Belgia), Lawrensa Gwoździa (USA), Johanesa Ernsta (Niemcy). Jest laureatem I Konkursu Instrumentów Dętych (Dąbrowa Górnicza 1993) oraz zdobywcą wyróżnienia na Konkursie Zespołów Kameralnych (Wrocław 1994). Jako jeden z nielicznych saksofonistów z powodzeniem łączy działalność na polu muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej. Paweł Gusnar prowadzi ożywioną działalność koncertową, występując jako solista jak i kameralista w wielu miastach w kraju i zagranicą. Brał udział w licznych festiwalach, m.in.: Warszawskiej Jesieni, Sacrum-Profanum (Kraków), Forum Lutosławskiego, Gaude Mater (Częstochowa), Musica Moderrna (Łódź), Music Film Festiwal (Warszawa), Bydgoski Festiwal Muzyczny, Festiwalu Muzycznym Unii Europejskiej (Warszawa), Wielkanocnym Festiwalu L.von Beethovena (Warszawa), Music Festival (Marl), HiSeoulFestival (Seul), La Folle Journée „L’Harmonie des Peuples” (Nantes), Komeda Music Festiwal (Łódź), a także Warsaw Summer Jazz Days, Baltic Song Festival (Karlshamn), Festiwal-Top Trendy (Sopot), Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu, Sopot Festival i wielu innych. Na początku lat 90-tych związany był z orkiestrą Teatru Rozrywki w Chorzowie. W latach 1997 – 2007 współpracował z orkiestrą Teatru Muzycznego Roma w Warszawie, Alex Band A. Maliszewskiego oraz Big Warsaw Band. Obecnie współpracuje z orkiestrami: Adama Sztaby, Kukla Band Zygmunta Kukli, orkiestrą Tomasza Szymusia, a także Krzysztofem Herdzinem oraz Tomaszem Filipczakiem. Saksofonista współpracuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi, m.in. Filharmonią Narodową, Sinfonią Varsovią, Polską Orkiestrą Radiową. Jako solista występował z orkiestrami: NOSPR, Aukso, Amadeus, Concerto Avenna, Capella Bydgostiensis, Sinfoniettą Cracovia, Sinfonią Baltica, Royal Northern College of Music (Manchester), Orkiestrą Vallentiana (Francja), Filharmonią Częstochowską, Kaliską, Lubelską, Łódzką, Łomżyńską, Opolską, Podlaską, Podkarpacką, Świętokrzyską, Zabrzańską, Sudecką, Zielonogórską, Polską Filharmonią Kameralną, Płocką Orkiestrą Symfoniczną, Elbląską Orkiestrą Kameralną, wykonując utwory m.in. Głazunowa, Iberta, Herdzina, Debussy’ego, Milhauda, Cascena, Łukaszewskiego, Knittla, Kowalskiego, Gershwina, Piazzolli. Paweł Gusnar dokonał wielu prawykonań utworów współczesnych kompozytorów, m.in. M. Bembinowa, A. Cieślaka, G. Duchnowskiego, A.Dutkiewicza, K. Herdzina, K. Knittla, B. Kowalskiego, B. Konowalskiego, P. Łukaszewskiego, P. Mossa, Z. Penherskiego, D. Przybylskiego, W. Ratusińskiej, B. Schaeffera, E. Sikory, M. Sawy, A.Gronau-Osińskiej, M. Pokrzywińskiej. Kilka z nich znalazło się na płytach wydanych przez wytwórnię DUX, m.in.: „Mały Szkic” M. Bembinowa na saksofon i organy (,,20 lat Conversatorium Organowego w Legnicy” - nominacja do Fryderyka 2005), „Nimfy” W. Ratusińskiej na saksofon sopranowy i klawesyn („Chamber Music”- nominacja do Fryderyka 2007, nagroda Supersonic 2009), ,,Inexprimable” D. Przybylskiego („Młodzi kompozytorzy w hołdzie Fryderykowi Chopinowi” - nominacja do Fryderyka 2008). Innym premierowym nagraniem był zarejestrowany dla Polskiego Radia - ,,Koncert na kwartet saksofonowy i orkiestrę” R. Stradomskiego z udziałem orkiestry Amadeus pod dyr. A. Duczmal. W roku 2007 ukazała się jego debiutancka solowa płyta „New Polish Music for saxophone and organ”, z Janem Bokszczaninem na organach, nagrana dla Musica Sacra (nominacja do nagrody - Fryderyk 2007). W roku 2010 ukazały się kolejne płyty Pawła Gusnara - „Jazz Sonatas” nagrana wspólnie z Tomaszem Filipczakiem wydana przez JBRecords oraz - Komeda – Inspiracje z J. Bokszczaninem, wydana przez ARMSmusic. Najnowszym albumem artysty jest wydana w 2012 roku, nakładem firmy DUX płyta – Saxophone Impressions, nagrana z orkiestrą Filharmonii Łomżyńskiej pod dyr. Jana Miłosza Zarzyckiego. Jako muzyk sesyjny zapraszany jest do nagrań muzyki filmowej i spektakli teatralnych oraz płyt, m.in. dla Naxos, BMG, ARMSmusic, Musica Sacra, JBRecords, CD Accord, DUX, Polskiego Radia, Pomaton EMI. Ponadto brał on udział w nagraniach wielu programów radiowych i telewizyjnych m.in. dla TVP, TVN, POLSAT. Od roku 2003 zatrudniony jest jako wykładowca, obecnie adiunkt na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi. Od października 2011 roku pełni funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego w UMFC w Warszawie. W 2011 roku otrzymał tytuł doktora sztuki na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest zapraszany do jury krajowych i międzynarodowych konkursów saksofonowych oraz jako wykładowca na kursy dla nauczycieli, studentów i uczniów organizowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Izabela Pinczewska – słowo o muzyce

Teoretyk muzyki i muzykoterapeuta. Ukończyła PSM I i II st. im Henryka Melcera w Kaliszu w klasie fletu, a następnie studiowała w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie w 2012 roku uzyskała tytuł magistra sztuki w specjalności muzykoterapia oraz licencjata w dziedzinie teoria muzyki. Obecnie jest nauczycielem przedmiotów teoretycznych w PSM I i II st. w Kaliszu oraz prowadzi zajęcia z zakresu muzykoterapii na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym.